donderdag 28 februari 2008

Taart!

Deze foto wil ik jullie even laten zien om te bewijzen dat ik het huismoederschap niet licht opneem. Ter ere van de verjaardag van Greet heb ik me vandaag bezig gehouden met het produceren van een taart. De gezinsleden waren zeer goed te spreken over het resultaat!

woensdag 27 februari 2008

Een stukje uit mijn dagboek

Zaterdag 2 februari 2008

Na een goede nachtrust worden we uitgerust wakker. Het plan was om vandaag naar Leinesfjord te rijden om daar een kooktoestel te kopen. Maar zodra we naar buiten kijken is het duidelijk dat het Noorse weer daar een stokje voor gaat steken. Een sneeuwstorm raast over Steigen heen. Gaaf om te zien hoe snel het weer hier kan omslaan. Gelukkig ligt ons nieuwe huis op nog geen honderd meter van ons appartement. Daar kunnen we dus makkelijk heen lopen. Na de koffie gaan we met z’n allen naar ons nieuwe huis om te beslissen wie waar gaat slapen. Zonder veel problemen worden de kamers verdeeld. Wij de grootste(ongeveer 2.80 cm bij 2.80cm) omdat we een bed hebben van 180cm bij 220 cm. Alle slaapkamers zijn piepklein dus we moeten ons allemaal een beetje aanpassen. Onze slaapkamer heeft wel een raam met zicht op de zee, dus als het lukt zetten we het bed zo dat we kunnen ontbijten met zeezicht. Robin kiest de middelste slaapkamer en Lois de slaapkamer op de hoek. Hun slaapkamers zijn ongeveer 2.50 cm bij 2.50 cm. Tegenover onze slaapkamers zijn nog twee grote slaapkamers, maar die zijn nog van de verhuurder. Die kamers staan barstensvol spullen van hen. We hopen in de toekomst deze slaapkamers ook over te kunnen nemen zodat we boven wat meer ruimte krijgen. De woonkamer is gigantisch en de keuken ook. De keuken die erin zit is niet zo geweldig, maar de ruimte is heerlijk. Dit wordt een hele fijne leefkeuken! Gelukkig grenst aan de woonkamer ook nog een ruimte die afgesloten kan worden. Hier kunnen de computers mooi staan want daar is boven absoluut geen ruimte voor! Onder de woonkamer is ook nog een hele grote basement. Helaas is die koud en vochtig, maar we kunnen daar wel onze spullen opslaan. Ik ga alweer helemaal los en fantaseer hoe ik het huis zou inrichten als het van mij was. De basement kan een appartement worden en de bovenverdieping zou ik helemaal kaal halen en opnieuw inrichten. Dit is een huis met potentie! Het is in ieder geval gigantisch ruim en heeft een heel mooi uitzicht. De elektriciteit is nog wel uit het jaar nul dus dat wordt als we erin wonen met al onze apparatuur nog even spannend. Voor de zekerheid hebben we al een aantal stoppen aangeschaft.

In het huis staat een wasmachine die we na een hoop gerotzooi aan de praat krijgen. Dat is mooi, want de stapel vuile was is inmiddels torenhoog geworden. Daarna besluiten we de vaatwasser te testen. Hij stinkt dus we hebben schoonmaakspul gekocht om het schoon te maken. Tot onze schrik begint er uit de vaatwasser heel veel schuim naar buiten te komen. Niets bij de hand om te drogen natuurlijk dus we rennen rond met WC papier en keukenrol. Omdat dit al heen snel op is rent Hans vervolgens naar ons appartement en haal daar de dweil. Dat helpt gelukkig en als het schuim een beetje is uitgewerkt neemt de lekkage af. Daarna de vaatwasser nog maar een keer aangezet om te kijken of hij nog steeds lekt. Gelukkig gaat het nu beter…..

Na dit avontuur hebben we ontzettend veel zin in een lekker bakkie thee dus ploeteren we door de sneeuwstorm naar het appartement. Ff bijkomen van onze avonturen. ……

Zondag 3 februari 2008

Vandaag heerlijk uitgeslapen . Het weer is rustig dus vandaag kunnen we lekker naar buiten! Na het ontbijt besluiten Hans en ik een testrit te maken naar Leinesfjord. Morgen breng ik de kinderen naar school en ik ben niet blij met de sneeuw en het ijs op de weg. Ik heb nog nooit gereden onder deze omstandigheden. Maar goed, ik zal eraan moeten wennen dus hupsakee achter het stuur en rijden maar! Na een tijdje komen we twee elanden tegen langs de rand van de weg. Zelfs als ik stop blijven ze even staan en kijken ons nieuwsgierig . Leuk! Ik rij heel voorzichtig en ben niet blij met tegenliggers en mensen die achterop komen aangezien de Noren over de sneeuw heen rijden alsof het asfalt is. Na anderhalf uur moe maar voldaan thuis gekomen. Ik heb het gedaan!! Helaas zie ik nu nog meer op tegen morgen.

Na de lunch besluiten Robin en ik een sneeuwpop te gaan maken. Dat lukt niet en ineens komt Robin op het geweldige idee om op een lege vuilniszak van de berg af te gaan glijden. Al snel hebben we een glijbaan en superveel lol. Heerlijk om zonder zorgen buiten te kunnen spelen. Niet opletten voor auto’s en overal kunnen gaan en staan waar je wil!

De rest van de middag lekker binnen gebleven met z’n allen. Ik kook samen met Robin het avondeten en we zijn net klaar als de bel?van het appartement gaat. Het blijken vier kinderen te zijn die vragen of Robin en Lois buiten komen. We stellen de maaltijd uit en onze kinderen komen voor het eerst met Noorse kinderen in aanraking. Daar zit je dan als ouders. Trots dat ze zomaar, zonder aarzelen naar buiten gaan en in het diepe springen. Ongerust ook wel, omdat het hier pikkedonker is en wij geen idee hebben waar ze heen zijn. Jointje roken, biertje drinken of gewoon sneeuwballen snuiven? We laten het los en wachten af…..

Maandag 4 februari

En ja hoor! De kinderen zijn gisterenavond gewoon weer thuisgekomen. Ze zijn bij iemand binnen geweest en hebben ‘gekletst”. Naar ik begrepen heb wordt er gecommuniceerd met een mengelmoes van Noors, Nederlands en Engels. Er zijn al heel veel vragen afgevuurd op Robin en Lois en iedereen is nieuwsgierig naar ze. Het busprobleem is ook meteen opgelost want de buurkinderen komen Robin en Lois vanochtend thuis ophalen en nemen ze mee naar de bus. Ik hoef ze dus niet te brengen! Dat lucht op, want ik was nog steeds niet echt blij met het geplande ritje naar Leinesfjord. Overigens moet ik dat nog steeds doen, maar nu kan ik nog rustiger aan doen en heb ik geen passagiers in de auto.

Mijn voornemen om de eerste tijd een voorbeeldige huisvrouw te worden breng ik s ‘ochtends meteen in praktijk. Ik snij de boterhammen af, leg het beleg en de cruesli op tafel en ontbijt gezellig met de kinderen. Hans is al om kwart voor zeven vertrokken. Vanuit ons raam kunnen we de werkplek van Hans zien dus zo is hij toch een beetje bij ons met het ontbijt. Na het ontbijt zwaai ik de kinderen uit en maak me klaar voor mijn uitstapje naar Leinesfjord. Wel een make-upje op natuurlijk want ook al zit ik hier in een dorp, ik wil er wel goed uit zien! Ik rij met een slakkegang van 40 kilometer per uur over het ijs en de sneeuw naar Leinesfjord. Drie kwartier later haal ik opgelucht adem….ik heb het gered!

Mijn missie is het regelen van een skattekort. Dat is een belastingkaart die Hans nodig heeft voor zijn werkgever. Als hij die niet inlevert moet hij 50% belasting betalen. Heeft hij de kaart wel, dan betalen we het gewone tarief van ongeveer 30%. Ik kom terecht bij Helge Hansen. Hij is de man die dit voor mij moet regelen. Hij zit in een piepklein kantoortje met bloemetjes gordijnen en slippers. Nadat ik mijn vraag heb neergelegd kijkt hij heel moeilijk en zucht eens wat. Ik probeer nog iets te zeggen maar hij maant me tot stilte en zegt dat ik rustig moet wachten terwijl hij het uitzoekt.

Na een minuut of 10 komt hij tot de conclusie dat Hans een D-nummer moet hebben om een skattekort aan t vragen. Helaas! De politie heeft voor ons geen D-nummer aangevraagd omdat we ons permanent in Norge willen vestigen. Als je dat wilt is een D-nummer niet mogelijk. Helge gaat nu een formulier invullen om toch een D-nummer aan te vragen. Ik laat hem begaan en hoop op een goede afloop. Over een week hoor ik meer…….

Daarna even langs Per om te vragen hoe het met internet zit. Hans heeft zich suf gezocht in het huis, maar heeft geen aansluiting kunnen vinden. Contact zoeken met een provider blijkt in Noorwegen net zo moeilijk te zijn als in Nederland, want na een hoop keuzemenu’s en wachttijden geeft Per het op. Hij belooft me het later voor me uit te zoeken. Wordt vervolgd……

Inmiddels ben ik twee uur verder en kom erachter dat een vrije dag heel snel voorbij kan gaan. Mijn volgende missie is boodschappen doen en een kooktoestel kopen. Beide activiteiten kan ik regelen in de plaatselijke supermarkt. Ik vraag in het Noors om hulp en wordt direct begrepen. De verkoper neemt me naar de kelder, waar zich een enorme partij witgoed bevind. Koelkasten, vrieskasten, wasmachines, vaatwasser en gelukkig ook kooktoestellen. Ik vraag me af hoe hij dit ooit allemaal kwijt gaat raken. Volgens mij staan hier meer spullen dan het aantal inwoners dat we in Steigen hebben. Maar goed, ik nog helemaal into the Nederlandse consumptiemaatschappij vertel ik de man dat ik een toestel wil van 90 cm breed met inductie. Mijn wens blijkt niet te vervullen. Als ik iets van 90 cm breed wil, wordt het een inbouwkookplaat en dat was nou net niet de bedoeling. Ik neem een berg folders mee en geef heel geëmancipeerd aan dat ik met mijn echtgenoot ga overleggen. Ook deze aktie wordt vervolgd….Al met al kan je zeggen dat mijn resultaten tot nu toe voor deze dag geminimaliseerd zijn tot nul. Gelukkig heb ik geen target, anders zou ik me nu toch wel zorgen gaan maken.

Ik besluit mijn laatste missie in Leinesfjord tot een succes te maken en begin vol overgave aan de boodschappen. En…het lukt! Oké, het duurt ruim een uur maar dat heb ik ook wel wat….eten voor drie dagen, cakemeel en zelfmaakpudding. Allemaal ingrediënten om mij een zeer succesvolle huismoeder te maken. Eenmaal thuis ben ik er trots op dat ik mijn reistijd heb verkort met 7 minuten! Dat betekend dat ik al harder dan 50km durf te rijden! Joepie , ik ben aan het integreren!

Nu begint het belangrijkste deel van de dag, het eten voorbereiden en cakejes bakken. We eten hutspot en ik snij me een ongeluk. Eerst snij ik de wortelen, dan snij ik de uien, en dan snij ik ook nog de spekjes. Waar zijn de kant en klaar verpakkingen! De duurt ontzettend lang en ik krijg er een lamme arm van! Maar goed. Om kwart over drie zit ik klaar met de thee en komen Hans en de kinderen thuis. Met luid gejuich worden de cakejes ontvangen, en zelfs het feit dat ze van binnen niet gaar zijn wordt weggewuifd. Robin overstelpt me met complimenten, helemaal nadat hij verneemt dat we hutspot eten. Bij hem kan ik niet meer stuk!

Hans verteld bij de thee over zijn werk. Hij probeert het knopen uit te leggen, maar dat mislukt en we zitten hem allemaal glazig aan te kijken. Hij beloofd ons komende week een demonstratie te geven om het te verduidelijken. Zijn vingers doen zeer van het knopen en hij is moe van de werkdag. De kinderen babbelen honderduit over school. Het is makkelijk, ze doen er niets, iedereen kauwt kauwgom en de leraren houden geen orde. Robin vindt het hartstikke leuk en heeft als tweede taal Engels gekozen. Dat wordt een makkie voor hem, want volgens hem is zijn Engels zelfs beter dan dat van de leraar…..Om vijf uur wordt er aangebeld. Of Robin en Lois buiten komen spelen! Dat gaat goed. Ze gaan sleeën met een slee met een stuur en Robin vindt het geweldig. Lois is minder enthousiast en komt na een half uurtje binnen met buikpijn. Ze gaat lekker om de bank liggen om bij te komen van alle indrukken.

Na eten gaat Robin alweer op stap, met de auto rijden ze naar een plek waar het nog beter sleeën is. Ik stort in. De afgelopen paar avonden ben ik na het eten helemaal uitgeblust en heb ik veel last van zere benen. Uiteindelijk eindigen Hans en ik om 20.30 uur in bed. De kinderen blijven wat langer op waardoor Hans en ik ons behoorlijk oud voelen. De ouders gaan eerder naar bed dan de kinderen! Hopelijk lukt het ons om morgen wat langer op te blijven…..

dinsdag 26 februari 2008

Weer online! En ik heb een telefoon..004747649470.

Hei, hei,
We zijn weer aanwezig op de digitale snelweg! Dank zij Kenneth(de baas van Hans) hebben we al heel snel een aansluiting kunnen krijgen. Loïs was zielsgelukkig en heeft gisteren de nodige uurtjes op hyves en msn doorgebracht. Ook Hans is na het eten verdwenen en heeft maar liefst 1900! mailtjes bekeken. Nou niet denken, goh, wat is die jongen populair want naar ik heb begrepen zit er ook een hoop spam bij, onder andere mails over het vergroten van het mannelijk geslachtslid......
Ik hou de tekst kort vandaag, want ik wil jullie eerst foto's laten zien. Ik heb voor-en na foto's van de verhuizing en natuurlijk foto's van de omgeving. De foto's van de ongeving heb ik gemaakt tijdens 1 van mijn wandelingen die onderdeel zijn van mijn dagelijkse routine, maar daar vertel ik later meer over.



donderdag 21 februari 2008

Op de bøteri

Ja hoor! Ik heb weer een computer gevonden....Dit keer zit ik bij Hans op het werk. Ik mag even op de computer van de baas dus daar maak ik graag gebruik van! Vanochtend heb ik een gezonde ochtend achter de rug. Ik heb besloten dat het tijd is om de kantoorkilo's voorgoed achter me te laten dus ik heb eerst een uur yoga gedaan en daarna anderhalf uur gewandeld. Het weer is rustig en de sneeuw en het ijs verdwijnt snel. De natuur is hier ontzettend mooi. Elke dag veranderd het uitzicht. Verder hebben we eindelijk vogels in de tuin! Lois heeft het vogelhuisje in elkaar gezet en ik heb vogelzaad gekocht. Binnen 1 dag wisten de koolmezen ons te vinden. Dus Greet, je heb nu concurrentie. Ik ga proberen meer vogels in de tuin te krijgen dan jij! En papa, ik wil graag een nestkastje waar koolmeesjes in kunnen broeden zodat ik de populatie kan vergroten. Je kan het als bouwpakket opsturen want lois kan het wel in elkaar zetten.....
Vanochtend heeft Hans een zeehond gezien op weg naar het werk. Voor ons speciaal, maar hier heel gewoon. De zeearenden zijn hier ook in grote getalen aanwezig. Ze zwermen boven ons huis en de zee en af tioe zie je ze naar beneden duiken om eten te halen. Na de wandeling ben ik gelijk doorgelopen naar de bøteri om te kijken hoe Hans werkt. Het werk is schoon en afwisseld, later zal ik een paar foto's maken om het aan jullie te laten zien. Lois heeft gisteren officieel verteld dat ze niet meer terug wil naar Nederland om te wonen. Ze vind het prettig daar hier geen groepjes zijn, iedereen is gelijk. Alle kinderen spelen samen en zijn heel relaxt. Haar woorden waren; er is hier geen druk. Dat is ontzettend fijn om te horen. Robin is ook nog steeds helemaal happy. Hij heeft net wel twee dagen achter elkaar gym gehad en heeft nu overal spierpijn. Verder groeit hij als kool en valt hij erg in de smaak bij de Noorse meiden.
Verder wil ik natuurlijk nog wel even kwijt dat we iedereen missen! Met een beetje mazzel hebben we rond 25 februari een internet aansluiting, dat maakt het contact wat makkelijker....De verblijfsvergunning is nog niet binnen dus telefoon hebben we nog niet. Ik heb al wel een prepaid toestel gekocht, maar die doet het nog niet dus nog even geduld...
Hilsen fra Norge.

woensdag 13 februari 2008

We zijn er nog....

Hei, hei allemaal.

Ik zie dat jullie regelmatig kijken op de site. Ik heb al twee weken niet geschreven omdat we geen internet hebben. Ik zit nu bij het gemeentehuis op de computer. Buiten is een sneeuwstorm. De sneeuw is 1 dag weggeweest, maar nu is hij weer volop terug. Het gaat goed met ons. Als ik wist hoe ik het uitroepteken op dit toetsenbord moest gebruiken stond er achter de vorige zin een uitroepteken. We wonen inmiddels in ons nieuwe huis. De woonkamer is ingericht en ziet er heel gezellig uit. Mijn lang gekoesterde wens om een boekenkast te hebben is eindelijk in vervulling gegaan. In onze woonkamer schittert de billy boekenkast met hoekelement en glazen vitrinedeuren. Ik kan mijn ogen er niet vanaf houden!(uitroepteken gevonden) De kinderen gaan braaf naar school en vinden het nog leuk ook. Hans wordt steeds beter in zijn werk en heeft zijn eerste compliment al te pakken!. Afgelopen zaterdag zijn we op verjaardagsvisite geweest bij een collega van Hans. Dat was heel gezellig en ik heb gelijk kennisgemaakt met een aantal vrouwen uit de omgeving. We zijn bij iedereen heel erg welkom en krijgen regelematig uitnodigingen voor een bakkie koffie. We blijven echter nog even low profile omdat we moe zijn! Het is echt heel vreselijk want we hebben wallen tot op onze ballen! Echt heel erg, maar ja dat komt waarschijnlijk omdat we ongeveer 350 dozen hebben uitgepakt, 8 kasten en 1 ladekast in elkaar hebben gezet en nog moeten wennen aan onze nieuwe slaapplek.
Ik verwacht dat het in de loop van de week beter met ons gaat, maar dat zal ik jullie zo snel mogelijk laten weten..........