Huisdieren

Nadat we besloten hadden dat we naar Noorwegen gingen moesten we beslissen wat we met onze huisdieren wilden doen. Al snel werd duidelijk dat we in ieder geval onze schildpadden niet mee konden nemen. Het houden van reptielen is niet toegestaan in Noorwegen, tenzij er sprake is van een allergie voor andere huisdieren. Hans voldoet wel aan deze criteria, maar in het dunbevolkte gebied waar wij wonen woont vast geen dierenarts die ons zou kunnen helpen als er wat met de schildpadden zou zijn. Dat vonden wij geen prettig idee. Al vanaf oktober stonden ze te koop op marktplaats. Helaas al die tijd geen koper. Tot afgelopen week, wij begonnen 'm al een beetje te knijpen, er ineens een hele enthousiaste mail kwam. Een gezin met sinds vier maanden twee schildpadden in bezit wilden graag een grotere behuizing. Onze Homer en Marge waren ook welkom. Wij zijn dolblij dat we een nieuwe toegewijde eigenaar hebben gevonden. Gisteren is alles opgehaald. Dat liet helaas wel een groot gat in onze huiskamer en onze harten achter. Homer en Marge zijn geweldig en schildpadden houden is ook geweldig! Daar vloeiden weer de nodige tranen(bij mij) Ik moet zeggen dat ik de schildpadden het leukste huisdier tot nu heb gevonden en ik mis ze. Maar ik ben heel blij dat ze samen een nieuwe plek hebben gevonden in hun eigen woning. En naar ik begrepen heb een hele lieve nieuwe verzorger dus dat doet me goed.
Gisterenavond hadden we dus alleen Koos nog. De cavia die aan de wieg heeft gestaan van heleboel leuk, grappige cavia's. Alle anderen hadden inmiddels een nieuwe woning, maar Koos wilden we meenemen. Maar vorige week besloten we dat we het hem niet wilden aandoen. Hij is inmiddels 5 ende reis zou voor hem heel lang en stressvol zijn. Niet goed voor een beestje dat niet tegen stress kan. Dus, vorige week een advertentie gemaakt en Koos op marktplaats gezet. We kregen gelijk al wat reacties, maar vonden niet meteen een koper. Niet echt erg, want nu de schildpadden weg zijn is ons huis wel erg leeg en stil. Maar Koos wilde niet naar een ander en is helaas vannacht overleden. Wat een schok. Weer verdriet!
Koos we zullen je missen.

Kopje thee moeder.

Vandaag (gisteren en morgen) ben ik te gast op landgoed de Horst in Driebergen. Ik ben deelnemer aan YEP, een trainingsprogramma voor jonge veelbelovende proffesionals bij de SNS. De eerste sessie in November ging over het managen van jezelf. De sessie waar ik me nu in bevind gaat over het managen van anderen. Vandaag ben ik erachter gekomen dat ik heel veel zaken al aardig onder de knie heb. Vandaag heb ik ook twee nieuwe inzichten gehad waar ik zelf heel blij mee ben.

Ik vroeg me namelijk de laatste tijd steeds meer af hoe ik invulling ga geven aan mijn nieuwe leven in Noorwegen. Ik ben zo gewend aan een leven met een ritme van werken dat ik me afvraag of ik in een situatie zonder werk misschien totaal de weg kwijtraak. Maar...vandaag heb ik geleerd dat ik muziek maken heel leuk vind en dat het mee ook heel veel energie geeft. Je vraagt je nu af hoe ik daar vandaag dan achter ben gekomen? Nou...we hebben een zangles gehad. En dat was leuk!!!! Ik heb me nu dus voorgenomen om in Steigen muziekles te gaan nemen. Wat het voor instrument wordt weet ik nog niet, maar als je de blog blijft lezen kom je er vast vanzelf achter!

Het andere inzicht kwam tijdens een sessie over invloed stijlen. Ik kwam tot de conclusie dat ik dat aardig onder de knie heb. Maar direkt daarna kwam bij mij de vraag opborrelen in hoeverre deze stijlen universeel toepasbaar zijn. Is datgene wat ik heb geleerd ook toepasbaar op de Noorse mensen? Is het misschien handig om me daar in te verdiepen zodat ik me straks beter in de Noren kan verplaatsen? Ik bracht dit ter sprake bij de trainster en zei gaf me de tip om hier op het landgoed mijn leervraag te stellen. Ik heb nu een afspraak om morgen even in gesprek te gaan met iemand. Ik hoop daaruit een aantal literatuurtips te krijgen zodat ik lekker aan de zelfstudie kan zodra ik in Noorwegen ben.

Kortom....Het begint te komen. Ook heb ik vandaag de tip gekregen om vooral te zorgen voor nieuwe dagelijkse routines. Als ik straks s'ochtends opsta heb ik geen werk om naar toe te gaan. Ik heb al bedacht dat ik mezelf toch een aantal vaste routines ga opleggen. Bijvoorbeeld een dagelijkse wandeling in de Natuur(hopelijk met een hond) Daarnaast ga ik natuurlijk zorgen dat ons huis heel knus en netjes is en dat de kinderen uit school worden ontvangen met een kopje thee. Ja, 1 van mijn wensen komt in ieder geval uit; ik word een "kopje thee moeder"
Ik ben benieuwd.............................

Emoties deel 2

Op de foto zie je Hans achter de PC. Op de achtergrond het beloofde land en onze kerstboom die we nog nooit zo vroeg op orde hebben gehad! In het kader van "onze laatste kerst in Nederland"hebben we besloten ons huis zo lang mogelijk in kerstsfeer te houden. En...eigenlijk is het supergezellig! Goed, het onderwerp van dit stukje is emoties deel 2. Dat komt omdat ik op mijn vorige stukje zo'n mooie mail kreeg van mijn zus dat ik haar heb gevraagd of ik haar tekst op mijn blog mocht zetten.
Gelukkig vond ze het goed! Hier komt ie dan.....

Ik zit achter mijn PCtje en kijk nog ff snel op jullie weblog. Ben elke dag nieuwsgierig of er nog iets nieuws op staat. Eerlijk gezegd kijk ik wel 5 x per dag. En wat lees ik net een mooi stukje over dat jullie toch wel een beetje Haarlem City gaan missen.
Eigenlijk wel een hoop meegemaakt. Eerst ongeveer 10 jaar op de zomervaart, weet je nog zodra er maar een klein laagje ijs lag op de zomervaart, snel de schaatsen onderbinden en pas weer met schemer naar binnen en voor het gezellige kacheltje weer warm worden. De weekenden dat mama van het vlees uit de slagerij van Opa zelf gemaaktekroketten/bitterballen in elkaar draaide. Superlekker waren die of de zelfgemaakte frietjes die mama altijd zelf maakte in die zwarte frituurpan.

En ons hondje Teddy ook niet te vergeten, kwam altijd lekker bij ons op de bank liggen als we ziek waren. Laatste jaren van de Dreefschool gingen we verhuizen naar de Kouwerstraat weet je nog. Elke dag overblijven want tussen de middag was het de moeite niet. ´s middag na school naar de weilanden achter het huis. Samen naar de handbal in de Molenwiek, de kampen van handbal waren ook top, evenals de droppingen in het pikke donker.

De fietsvakanties met z´n vieren, naar Zweden en Engeland en natuurlijk niet te vergeten al die jaren 4 weken op de camping in Harskamp. Hele dagen waren wij buiten hutten aan het bouwen. Wat een tijd, heerlijk.

Samen af en toe ruzie maken in de pubertijd als Paps en Mams er niet waren. En jij zat uren lang LP´s van Paul Young en Doe Maar te luisteren tot ik er gek van werd. Hihihihi. Samen fietsen naar de scouting waar we weekenden lang op de mooie Nel waren te vinden,even nog wat drinken in een kroegje in Penningsveer. Leuke tijd trouwens. Ook de kampen naar Sneek, Nieuwkoop waren altijd leuk.

O ja, Vroom en Dreesmann ook nog samen gewerkt achter de klantenservice, ik werkte er al een tijdje en er kwam een baantje vrij en zo rolde je er ook in op de donderdagavond en de zaterdag. Bij VenD heb je Hans leren kennen, weet je nog toen had Vroom nog beneden in de hoek een supermarkt. Leuke tijd gehad en veel geleerd, ik vergeet ook nooit meer die ene donderdagavond
dat mams ineens belde met het bericht dat de cavia aan het bevallen was.

Had het fijn gevonden als je nog een paar jaar in Haarlem was gebleven, maar ik kom jullie vaak plagen in Noorwegen hoor. Ik ben zo trots op je dat je echt de stap gaat zetten, ik zou het liefst met jullie meegaan, het ziet er allemaal zo mooi en rustig uit. Oeps, ik laat een traan vallen op mijn toetsenbord, ik ga je missen. Ik ga jullie missen.

Emoties

Afscheid nemen valt niet mee! Op verzoek van een gewaardeerde lezer een stukje over emoties. Misschien had je het nog niet helemaal tussen de letters door gelezen, dus ik zeg het nog maar een keer. Ja, ik heb het regelmatig moeilijk! Tijdens het proces van dromen, plannen maken en solliciteren dacht ik, dat doe ik wel even....Nu alles concreet word blijken er toch ook wel wat lastige momenten langs te komen. Eerder had ik het al over banen opzeggen en afscheid nemen. Inmiddels hebben we het koopcontract getekend en een afscheidsborrel geregeld. Nee, daar kwamen nog geen tranen aan te pas. Maar de tranen kwamen wel ineens tijdens een autoritje naar Amsterdam. Wij zaten in de auto naar de nieuwe CD van Andre Hazes te luisteren(die met de duetten) en ja hoor...ineens stroomden de tranen over mijn wangen! Wat ik ook merk is dat we op een andere manier naar de omgeving kijken. Ik kijk naar de stad waar ik al 37 jaar woon alsof ik door de ogen van een toerist kijk. Ik wandel langs mijn geboortehuis en realiseer me dat ik dat in de toekomst niet meer zal kunnen doen. Ik fiets naar de stad en bedenk me dat ik dat traject al duizenden keren heb afgelegd. Aan de andere kant heb ik voortdurend een film in mijn hoofd die laat zien waar ik straks woon. Ik leef met de zee, de bergen, de snelboot in mijn hoofd. Dat geeft me een geweldig blij, maar ook dubbel gevoel. Straks heb ik de zee om de hoek en is het winkelcentrum een uur varen. Straks heb ik een berg in mijn achtertuin, maar geen afhaalchinees om even snel warm eten te halen. Straks heb ik lege snelwegen, en mis ik de file omdat je in de file zo lekker lang naar je favoriete nummers kan luisteren. Kortom, mijn conclusie is gelijk aan die van Johan Cruijff "elk voordeel heeft zijn nadeel"
Dit stuk is tot stand gekomen door de opmerkingen van Michael(zie foto)

Waar gaat Hans eigenlijk werken

We krijgen veel vragen over hoe ons leven er in Steigen uit gaat zien. Ik heb niet alle antwoorden, maar op de vraag; wat gaan jullie daar dan doen?????? kan ik natuurlijk wel wat zeggen.
1)Ik ga (nog) niets doen. Ik weet het, dat zijn jullie niet van me gewend en eerlijk gezegd. Ik ben het ook niet van mijzelf gewend. Sterker nog, ergens halverwege deze week kreeg ik er zelfs bijna een paniekaanval over! Zoals de meesten wel weten heb ik"iets lopen bij de gemeente Steigen", maar een goede Noor gaat met een beslissing niet over 1 nacht ijs en dat geldt zeker voor een Noorse ambtenaar. Mijn verwachting is dat het pas gaat lopen als ik in Steigen woon. Conclusie; Nicolette word miv 18 januari Koos werkoos. Niet schrikken, ik kan er mee omgaan dus jullie ook!
2) Hans heeft een baan!!!!! Onze strategie was(en is) dat één van ons een baan moest vinden. Zodra dat gelukt was zouden we vertrekken. En ja hoor, Hans heeft 1 sollicitatiegesprek en het is meteen raak. Hans gaat werken bij Helnessund Bøteri. Dat is een bedrijf met ong. 20 werknemers. Het bedrijf onderhoudt vissersboten, verkoopt en maakt mechanische onderdelen voor vissersboten en verkoopt thermo kleding en werkkleding. Ze doen dus eigenlijk alles voor de visserboot behalve de boot zelf maken. Bij de bøteri worden ook netten geassembleerd voor de fishfarming. Voor diegene die zich nu afvragen wat fishfarming is, dat is het houden van vissen in de open zee in een net dat Hans heeft gemaakt. Made bij Hans dus. Nou, die vissen hebben een geweldig onderkomen, dat begrijp je wel! Hans werkt van 7 uur tot 15.00 uur.Maar als het sneeuwt stoppen ze eerder om te gaan skiën en als de zon schijnt stoppen ze eerder om de bergen in te gaan. De rest van de tijd wordt er natuurlijk gewoon keihard gewerkt!
Ok, nu even een plaatje van de nieuwe werkplek van Hans. Volg de pijl en je weet waar hij werkt!

Eenmaal, andermaal, verkocht!!!

Hi,
Zie de foto hiernaast. Wat je nu ziet is het meest gewilde object uit de amsterdamse buurt .....Ik zal je vertellen hoe ik dat te weten ben gekomen...... Vandaag was de eerste dag dat er kijkers zijn geweest voor het huis. Blijken het niet alleen kijkers te zijn, maar ook kopers! Het was gekkenhuis...ze struikelden werkelijk over elkaar heen met biedingen. De 1 bood nog meer dan de ander. Er ligt nu een bod zonder voorbehoud. Dat hebben we geaccepteerd. Nu snel de koopakte tekenen en de drie dagen bedenkttijd afwachten. Nog even spannend dus, maar Hans heeft ons toch getrakteerd op een heerlijke champagne vanavond. Wat een aparte dag.....zo'n dag maak je zelden mee....

Koopgekte en loslaten

Ons huis staat nu officieel 3 dagen te koop. Er staan nu al 9 bezichtigingen gepland en 1 iemand wilde al een bod neerleggen. Morgen is de grote dag, dan komen de eerste mensen kijken. Hans en ik worden heen en weer geslingerd tussen gevoelens van blijdschap en verdrietigheid. Het valt niet mee om alles waar je jezelf de afgelopen 20 jaar mee hebt omringt los te laten. De verhuizer is gisteren geweest en we nemen zoveel mogelijk van onze spullen mee. Neemt niet weg dat in Noorwegen waarschijnlijk 1 van onze eerste uitjes een trip naar de Ikea(7 uur rijden!)wordt. We hebben kasten en een bank nodig maar ook een koelkast, vaatwasser en een kooktoestel. Mooi hoor een inbouw keuken in je huis, maar alles blijft dus achter in de vooruitgangstraat! Gisteren kregen we ook het formulier om de cavia in te voeren(heet dat zo?) Het formulier is de eerste van een heleboel formulieren schat ik zo in.
Hans en ik hebben allebei onze baan opgezegd, ook zo'n mijlpaal. De meiden bij Hennes vinden het jammer, het is altijd zo gezellig met Hans en ze zullen hem zo gaan missen! Zulke mooie worden strelen natuurlijk je ego, maar maken het ook weer moeilijk om afstand te nemen. Ik merkt dat het afscheid nemen eigenlijk al begonnen is. Allerlei dingen doe je voor het laatst. Volgende week voor het laatst naar mijn sport clubje, maandag voor het laatst naar de beleggingsavond van de SNS. Nu al gedag zeggen tegen mensen die je niet dagelijks ziet. Heel raar hoor! Op de foto vandaag de snelboot van Bodo naar Steigen. De boot is een belangrijke verbinding met de "grote stad" Wij zullen ook regelmatig op zaterdag "de boot"pakken om Lois de gelegenheid te geven haar hobby (shoppen)in Bodo uit te oefenen.

Oude en nieuwe woning

Ik heb net gebeld met de makelaar in Nederland. Komende donderdag zijn de eerste bezichtingen van ons huis. Er zijn gelijk al 5! bezoeken en op vrijdag komen waarschijnlijk nog meer potentiële kopers langs. Dat loopt voorspoedig! Gelukkig maar want ik heb net wat data op een rijtje gezet en toen bleek dat er inderdaad snelheid gewenst is. Zoals het er nu uitziet zou de overdracht uiterlijk 30 januari moeten plaatsvinden. We willen graag met de auto naar onze nieuwe woonplaats toe en dat duurt zeker drie dagen dus ons vertrekt zal ook rond de dertigste zijn.

Ik ben inmiddels bezig met plannen maken voor een afscheidsfeestje. Heel belangrijk want ik wil graag iedereen uitgebreid gedag zeggen! De eerste aanvragen voor een verblijf in Steigen in de zomer van 2008 stromen gelukkig al binnen. Dat wordt dus zorgen voor een huis met ruime tuin, zodat we die als camping kunnen gaan gebruiken. Over huizen gesproken. Ik heb net even met Per in Noorwegen gebeld. Hij is onze steun en toeverlaat in Steigen. We hebben hem verantwoordelijk gemaakt voor het vinden van een geschikt huis voor ons. Een taak die hij vol overgave aan het uitvoeren is dus we verwachten eind deze week wat meer te horen over ons toekomstig adres. In dit bericht zie je alvast twee foto's van een woning die misschien in aanmerking komt, maar......dat kan nog veranderen.....

Het begin......

Donderdag 15 november 2007. Hans ontvangt een mail uit Noorwegen. Kenneth laat Hans weten dat hij hem in dienst wil nemen! Ik ontvang het bericht in de middag op mijn werk, net wanneer ik in gesprek ben met mijn leidinggevende over mijn toekomstige functie.
Ik ben zo bezig met mijn werk dat het nieuws eigenlijk nog niet tot me doordringt. Ik werk die avond tot acht uur en als ik thuiskom ben ik nog niet in een juichstemming, mijn hoofd staat nog steeds in werkmodus. Loïs is ook niet happy, zij heeft er even geen zin meer in! Hans staat dus even alleen met zijn gelukkige gevoel en kan het (nog) niet delen met ons.

De volgende dag dringt het tot mij door......het gaat nu echt gebeuren!!! Hans heeft 1 sollicitatiegesprek gehad en scoort meteen! Wat mij niet lukte lukt hem wel. Ik ben supertrots!
Langzamerhand beginnen we te beseffen dat er nu van alles moet gebeuren. In de week na het bericht laat Hans aan Kenneth weten dat hij graag wil komen. De gewenste startdatum is 4 februari. Hellup! Dat is al over twee maanden!!
Ik bel de makelaar en maak een afspraak voor de verkoop van ons huis. Oh jee, verkopen, dat betekend ons huis opruimen en verkoopklaar maken. In plaats van een kroegbezoek gaan we vrijdagavond naar de ikea. Leuk hoor, in de rij voor je zweedse gehaktballen. Zoals altijd slagen we prima bij Ikea en vertrekken met een auto vol gordijnen, plantjes en kaarsjes. De zaterdag en zondag daarna geven we al onze aankopen een plekje in ons huis. Wow..wat ziet het huis er mooi uit! Bijna jammer om het nu te verkopen. We zijn heel benieuwd wat de makelaar ervan vindt.

Ondertussen staan we weinig stil bij wat er gaat gebeuren, we zijn eigenlijk heel praktisch bezig.
Hans heeft op zijn werk een super korte opzegtermijn. Iedereen staat te springen om zijn werk over te nemen omdat het altijd zo gezellig is op "de goederen". Ze vergeten dat Hans straks weg is......en hij neemt de gezelligheid mee....Hans zorgt voor een overdracht van de gezelligheid, zo hebben ze in ieder geval een beginnetje bij H&M. Hans stopt dus al snel, zijn laatste werkdag is 22 december. De maand januari kan hij gebruiken om ons zaken te regelen, die tijd zullen we hard nodig hebben. Ik kan helaas niet veel helpen want ik heb zelf twee maanden opzegtermijn en werk dus nog door tot 31 januari. Genoeg gepraat....nu even een foto van onze nieuwe woonomgeving.