Inburgeren

Gisteren zijn we weer wat Noorser geworden. We hebben nu namelijk een auto met dakkoffer! Het is hier gebruikelijk om er het hele jaar mee rond te rijden dus na het monteren hebben we hem er maar op laten zitten....

Vandaag zijn we gewoon weer verder gegaan met inburgeren want we hebben verse walvisbiefstuk gegeten. We waren eerst wel een beetje huiverig, maar het bleek uiteindelijk erg lekker te zijn. Voor degene die niet weten hoe het smaakt, het smaakt eigenlijk naar biefstuk. Een walvis is natuurlijk ook maar gewoon een zoogdier en geen vis, vandaar misschien de vleessmaak.

Verder waren we niet helemaal tevreden over ons uitzicht. Voor ons balkon stonden namelijk drie zeer snel groeiende bomen die onze lichtinval en ons uitzicht enigszins belemmerden. Nou, hadden Hans en ik geluk, want de buurkinderen zijn een weekend weg, dus Robin en Lois zochten een andere bezigheid. Dat werd dus bomen zagen! Vrijdagavond waren we al lekker bezig op de heuvel achter ons huis, daar hebben Robin en Lois al wat bomen weggezaagd en Lois heeft zichzelf ten doel gesteld al het dode gras van de heuvel te verwijderen(dat is echt heel veel!)
De zon scheen, dus tussendoor lekker vlees geroosterd op de BBQ en genoten van het uitzicht. Vandaag hebben onze superkinderen de bomen voor het balkon weggezaagd. Zie hier de voor en na foto's;

Terwijl Robin en Lois zo lekker in de tuin aan het ploeteren waren zijn Hans en ik naar het tuincentrum gereden. Ja, jullie horen het goed, Steigen heeft een tuincentrum(pje)! Het gaat open op 17 mei en sluit eind augustus. Een deel van de planten staat in een uit Holland geimporteerde kas en het bezoek aan het tuincentrum voelde ook heerlijk Hollands aan. We hebben ons gelukkig in weten te houden, want we hebben nog geen idee of we blijven wonen op de plek waar we nu wonen dus vaste planten wachten we nog even mee...

Writer’s Block

Writer's block (uit het Engels) is het tijdelijke onvermogen van een schrijver of componist om tot schrijven te komen.

Het (creatieve) proces dat tot schrijven leidt, verloopt voor een deel onwillekeurig. De schrijver is hierdoor voor een deel afhankelijk van factoren die niet onder zijn controle vallen, hetgeen soms kan leiden tot een (tijdelijk) verlies van inspiratie. Men spreekt enkel over writer's block wanneer het werkelijk om een flinke tijdsspanne van niet kunnen schrijven gaat. Dit overkwam de schrijver Maarten Biesheuvel gedurende een flink aantal jaren. Wanneer het enkel gaat om een zeer korte tijd ('de angst voor de witte bladzijde') gebruikt men de term niet, en evenmin wanneer het gaat om een crisis die terug te voeren is op problemen van ernstige psychiatrische aard, zoals Leo Ferrier en Edgar Cairo die lange tijd gekend hebben. De componist Sergei Rachmaninoff had ook een writer's block.

Nou, jullie zien het, ik behoor nu tot een groep van bekende mensen die met hetzelfde probleem kampen als ik! Om jullie gerust te stellen, ik heb geen last van ernstige problemen van psychische aard…. Wat het dan wel precies is geweest ? Ik heb geen idee. Gelukkig is het voortbestaan van de blog niet in gevaar gekomen want de gastsprekers hebben de vaart erin gehouden! Dank je wel Jacqueline en Hans voor jullie leuke stukjes op de blog! Op Hans ben ik zelf bijzonder trots want die had al moeite met het schrijven van de tekst op een verjaardagskaart. En kijk nu eens wat hij al allemaal geschreven heeft! Kjempegodt(heel goed)

De laatste tijd vliegen mijn dagen voorbij. Het verzorgen van de pup neemt de nodige tijd in beslag en ik moet wennen aan het feit dat ik niet meer helemaal mijn eigen tijd kan volgen, maar rekening moet houden met ons nieuwe gezinslid. Gelukkig begint onze liefdevolle en consequente opvoeding al zijn vruchten af te leveren! Max begint de regels van ons gezin steeds beter te begrijpen en ontpopt zich tot een vrolijk gezellig gezinslid, Hij is een prima opvulling voor het gat dat is ontstaan doordat Robin en Lois steeds groter en zelfstandiger worden.

Ik denk veel aan iedereen in Nederland. Dan weer eens mijmeren over de leuke tijd bij de SNS Bank. Veel lol gehad met Paul en Mark, heerlijk samengewerkt met Sietse, Take, Linda, Mirjam, Remco, Nancy, Freek, Ento, Margriet, Henriette enzovoort en enzovoort. En nou niet verdrietig worden als je naam er niet bijstaat want ik denk ook aan jou, alleen kan ik hier niet alle ex collega’s gaan opsommen waar ik lekker mee heb gewerkt want dan ben ik een hele tijd bezig! Dan weer eens mijmeren over de heerlijke lunches bij Murat en alle gezellige lunchafspraken met vrienden, vriendinnen en collega’s. Ik ben dol op lunchen en mis dat wel eens hier. Hier zijn geen hippe tenten waar je de meest fantastische culinaire broodjes kan uitproberen. Ook het zwembad zie ik wel eens voor me, als ik mijn stijve lichaam uit mijn elektrisch verwarmd bedje probeer te hijsen. Heerlijk om s’ochtends een hoop baantjes te trekken en lekker fris aan het werk te gaan! De Vooruitgangstraat, niet te vergeten. Al die leuke, lieve gezellige buren, die altijd in waren voor een praatje. Onze tuin in de vooruitgangstraat, die nu vast geweldig in bloei staat terwijl ik hier weer opnieuw begin in een verwilderde tuin. De gezellige bezoekjes aan Oma in Amersfoort en gewoon in de auto springen en in anderhalf uur bij je moeder zijn voor een gezellig bakkie koffie. Tsja……

Het leuke hiervan is, dat ik nu veel meer bewust ben van alle mooie dingen die ik tot nu toe al heb kunnen doen en beleven in mijn leven. Ons afscheidsfeestje was zo geweldig dat ik nog heel lang kan nagenieten van wat ik die dag beleefd heb! Ik ben heel blij dat ik afstand heb kunnen nemen van de baan die een hoop van mijn tijd en energie gebruikte. Het gaf energie, maar het nam ook een hoop energie. Hier leer ik langzaam weer te luisteren naar mijn geest en mijn lichaam in plaats van de signalen zoveel mogelijk te negeren omdat je nu eenmaal verder moet met je drukke baan. Hier leer ik te leven zoals de Noren dat doen. Niets plannen en organiseren, maar gewoon kijken wat er op je afkomt en daar het beste van maken. Het integreren, de taal leren, de gebruiken leren, het kost heel veel energie. Zowel Hans als ik zijn nog steeds erg snel moe. Maar ik vind het de inspanning waard! Een verrijking van mijn leven en een mooie kans om te zien hoe je ook een prettig en gelukkig leven kan leiden, zonder drukke stad om je heen, zonder winkels op 10 minuten afstand, zonder files, zonder prestatiedruk, zonder Verdonk en Wilders, zonder Nederlandse taal om je heen.

Ik heb trouwens een zomerbaan gevonden! Ik heb afgelopen donderdag voor het eerst gewerkt. Ik heb een zomerbaan gevonden in het verpleegtehuis. Op de afdeling waar ik nu werk liggen 10 ouderen die een ziekte hebben. Sommige zijn verlamd anderen dement en zo heeft iedereen wel wat. Ik ben hulp en help bijvoorbeeld met het uit bed halen van een vrouw(met een lift), het verzorgen van (doorlig)wonden en het opruimen van de huiskamer. In de ochtend help ik met het ontbijt en doe de afwas, s’middags warm eten en weer de afwas. Kortom heel wat anders dan ik hier voor deed! Ik vind het heel leuk om nu eens iets heel anders te doen dus dat is positief. Bovendien kan ik zo ook wat beter Noors leren spreken en leer ik weer allemaal nieuwe mensen kennen. In vergelijking met de patiënten die ik nu zie is mijn oma echt nog in topconditie! Ik hoop dat Hans en ik ook het geluk hebben om net zo gezond oud te worden als mijn oma en opa want ik zie nu dat het ook heel anders kan! Wie weet vind ik het vak van verzorging zo leuk dat ik de opleiding tot verpleegster ga volgen, maar dat laat ik jullie dan zeker weten! Helaas is de baan nu nog alleen als oproepkracht, maar hopelijk wordt dat vanzelf meer. Financieel gezien is het erg fijn dat ik ook een beetje kan bijdragen aan het levensonderhoud, want dat werd zo langzamerhand wel nodig!

Nou, hopelijk heb ik nu de smaak weer te pakken en zien jullie weer wat regelmatiger een stukje van mij op de blog. Maar…als dat nou niet het geval is, maak je geen zorgen, dan heb ik gewoon weer een Writer’s Block of misschien wel een psychiatrische aandoening…….

Licht

Gisteravond, 23 mei hebben wij een etentje gegeven voor wat Noorse vrienden. Dit was natuurlijk erg gezellig. Ze hebben ons alleen wel met de drank (bier en fris) laten zitten, doordat het de gewoonte in Noorwegen is om zelf je drank mee te nemen en op te drinken. Het etentje was een erg leuke manier om elkaar beter te leren dan wanneer je elkaar op het werk of tijdens clubjes tegenkomt. Een biertje, wijntje of een Bacardi-cola helpen daar natuurlijk ook wel een beetje bij.
We hebben de Noren ook kennis laten maken met de Senseo, ze waren erg te spreken over zowel de koffie als over het apparaat. Aangezien er in Noorwegen geen Senseo te koop is, kunnen we wel stellen dat na dit gedegen marktonderzoek er grote kansen liggen voor Frits P. en Douwe E.
Om ongeveer 2 uur in de morgen ging iedereen weg, netjes op de fiets of lopend. Erg grappig om iemand om 2 uur 's-morgens, licht aangeschoten, fietsen achter uit zijn auto te zien halen, te zien hoe ze hun banden staan op te pompen, en proberen rechtdoor fietsend op weg naar huis te zien gaan. Dit is hier ook vrij normaal aangezien hier in Nooregen door de overheid niet getolereerd wordt dat je met ook maar 1 druppel drank in de auto stapt. Vandaag gehoord dat ze over een stukje van ongeveer 25 min. flink wat langer hebben gedaan en pas om half 5 op bed lagen. Excuus is dat er een paar flinke heuveltjes op de route liggen, maar ja...waar je omhoog gaat kan je ook weer hard naar beneden...
Toen iedereen om ongeveer 2 uur in de morgen weg ging, heb ik ook nog wat foto's genomen zodat jullie kunnen zien hoe donker of eigenlijk licht het nu hier is, inmiddels is word het hier dus niet meer donker 's-nachts. Het is nog niet zover dat we al 24 de zon kunnen zien (het fenomeen middernachtzon), maar dat moment zit er volgens goed ingewijde bronnen spoedig aan te komen, met als hoogtepunt Sankt-Hans. Jawel deze immigrant heeft gewoon een eigen feest in Noorwegen, waarbij als ik het goed begrepen heb er flinke vuurtjes gestookt zullen worden, veel worstjes gegrild worden en.....veel øl (bier)gedronken zal worden.

Verjaardag Loïs

22 mei is Loïs 14 geworden. Dit hebben wij gevierd met een luxueus diner in het Steigen Vertshus. 1 van Steigens beste restaurants. Het was erg lastig om een keus te maken uit de zeer speciale gerechten die hier op de kaart staan, maar uiteindelijk kwam het feestvarken uit op een ....grote pizza,

deze heeft zij gedeeld met Nicolette. De rest van de familie heeft een hamburger tallerken= een ... met friet en een kebabschotel gekozen.
Nicolette heeft ook nog een overheerlijke Hollandse appeltaart gebakken zodat het feest helemaal compleet was.

Langs deze weg wil Loïs iedereen bedanken voor de verjaardagskaarten en telefoontjes die ze gehad heeft!

Max

Hallo, hier weer een berichtje uit het hoge noorden waar de temperatuur jammer genoeg voor ons wat lager ligt als bij jullie in Nederland. Zoals op deze foto te zien is, is het uitzicht naar onze bergen verdwenen door de laaghangende bewolking.
Wij hebben het de afgelopen tijd best wel een beetje druk gehad met onze nieuwe huisgenoot die flink wat aandacht en training nodig heeft om een brave hond te worden. Inmiddels kan de schattige Max op commanda zitten, liggen, naast degene lopen die hem uitlaat. We hebben hem ook laten wennen aan de zee, zodat hij straks, als het hier tropisch warm wordt, lekker kan gaan zwemmen en niet hard wegloopt voor de zee.Ook een lange autorit gaat inmiddels prima, gisteren zijn Nicolette en Loïs met de boot naar Bodø gegaan om te gaan winkelen, Loïs heeft daar een fantastische Steigen-outfit gekocht, let vooral op de slippers, zeer geschikt om lange bergwandelingen te maken!!!

Het idee van deze dag was voor Nicolette en loïs een dagje lekker winkelen en voor Max wennen aan een lange autorit en wennen aan stadse dingen zoals meer mensen bij elkaar, mensen die je willen aaien, een lift, winkels en andere geluiden als thuis. Voor ons eigenlijk ook elke keer weer een ervaring. Max heeft het erg goed gedaan buiten een gevalletje wagenziekte, wat gelukkig makkelijk op te ruimen was omdat Max een bench in de auto heeft, waar hij netjes alles in gelegd had.
Na een lange dag, half 9 van huis en 19.00 weer thuis (waarvan 8 auto-uren) was iedereen bekaf en zijn we allemaal (behalve Robin maar ja.. die was dan ook thuisgebleven) redelijk vroeg naar bed gegaan, het was in ieder geval nog licht, maar dat zegt eigenlijk niks want om half 12 is het hier nog niet donker en half vier is het licht alweer aan, dus...
Nog even een foto en dan ga wij nog even naar buiten want de bewolking trekt weg en ik zit nu binnen naar een stralend blauwe hemel te kijken en dat is natuurlijk erg zonde!!!

Wegbrengen en ophalen

Vandaag zijn we vroeg opgestaan om 04.30 en sommigen waren nog eerder wakker... om Jacqueline en Miep naar het vliegveld van Bodø te brengen. Na een heel erg leuke en gezellige week, waarin we alle uithoeken van Steigen gezien hebben, vuurtjes gestookt, lekker buiten gepicknickt en bergen beklommen hebben was het nu tijd geworden voor Jacqueline en Miep om weer naar Nederland te gaan. We zijn om kwart over vijf gaan rijden en om 10 over half 9, ruim op tijd voor de vlucht die om 10.20 vertrok, waren we op het vliegveld. Na met z'n allen nog een bakkie gedronken te hebben ( en ik, Hans, nog een erg lekkere Noorse tompouce naar binnen gewerkt te hebben) was het tijd voor een emotioneel afscheid. Nicolette is daarna nog bijna gearresteerd als medewerker van Osama Bin Laden omdat ze een een foto maakte van Jacqueline en Miep terwijl die door het douanepoortje liepen, maar Knut de Noorse douanebeambte streek met zijn hand over zijn hart nadat Nicolette de foto van het toestel verwijderd had. Of toch niet Knut...

Op de terugweg van het vliegveld naar huis hebben wij onze pup opgehaald bij Hans en Ritha de fokkers van ons nieuwe familielid. Nadat we daar koffie en wafels gegeten hebben, 45 kilo voer en 20 kilo bevroren vlees ingeladen hebben, Max onze kleine pup (12 kilo) gewassen is zijn we naar huis gereden, Nicolette heeft de hele weg Max op schoot gehad.
Ondanks dat Max niet zoveel te eten heeft gehad deze dag, is hij toch op het allerlaatste stukje nog wagenziek geworden en hij heeft hij nog een beetje gespuugd (op Nicolette haar trui)
Na een rommelige middag is hij buiten lekker in slaap gevallen bij een heerlijk vuurtje in de tuin.
Voor Greet en Janny, zoals je op de foto ziet hebben we na het grasveld ingezaaid te hebben, ook een buitentoilet geïnstalleerd!!!! Overigens het ingezaaide stuk ligt aan de andere kant van het huis.

Voor de reizigers, slaap lekker vannacht ik denk dat het bij jullie wel wat langer donker zal zijn als hier, wie weet worden jullie nog verwend met een ontbijt op bed want de mannen zullen jullie wel heel erg gemist hebben!!!