Emoties

Afscheid nemen valt niet mee! Op verzoek van een gewaardeerde lezer een stukje over emoties. Misschien had je het nog niet helemaal tussen de letters door gelezen, dus ik zeg het nog maar een keer. Ja, ik heb het regelmatig moeilijk! Tijdens het proces van dromen, plannen maken en solliciteren dacht ik, dat doe ik wel even....Nu alles concreet word blijken er toch ook wel wat lastige momenten langs te komen. Eerder had ik het al over banen opzeggen en afscheid nemen. Inmiddels hebben we het koopcontract getekend en een afscheidsborrel geregeld. Nee, daar kwamen nog geen tranen aan te pas. Maar de tranen kwamen wel ineens tijdens een autoritje naar Amsterdam. Wij zaten in de auto naar de nieuwe CD van Andre Hazes te luisteren(die met de duetten) en ja hoor...ineens stroomden de tranen over mijn wangen! Wat ik ook merk is dat we op een andere manier naar de omgeving kijken. Ik kijk naar de stad waar ik al 37 jaar woon alsof ik door de ogen van een toerist kijk. Ik wandel langs mijn geboortehuis en realiseer me dat ik dat in de toekomst niet meer zal kunnen doen. Ik fiets naar de stad en bedenk me dat ik dat traject al duizenden keren heb afgelegd. Aan de andere kant heb ik voortdurend een film in mijn hoofd die laat zien waar ik straks woon. Ik leef met de zee, de bergen, de snelboot in mijn hoofd. Dat geeft me een geweldig blij, maar ook dubbel gevoel. Straks heb ik de zee om de hoek en is het winkelcentrum een uur varen. Straks heb ik een berg in mijn achtertuin, maar geen afhaalchinees om even snel warm eten te halen. Straks heb ik lege snelwegen, en mis ik de file omdat je in de file zo lekker lang naar je favoriete nummers kan luisteren. Kortom, mijn conclusie is gelijk aan die van Johan Cruijff "elk voordeel heeft zijn nadeel"
Dit stuk is tot stand gekomen door de opmerkingen van Michael(zie foto)