Een huis

Afgelopen zondag hebben wij een huis gekocht. Het huis heeft een fantastisch uitzicht over de Leinesfjord en we kunnen er genieten van de middernachtzon en het noorderlicht. Het huis heeft genoeg ruimte voor ons gezin en er is ook nog voldoende ruimte voor bezoek uit verre windstreken.

Er zit een lekkere ruime tuin bij, deze grenst direkt aan een bergwandelgebied, erg lekker voor Max en natuurlijk de Reepjes zelf. We krijgen de sleutel per 1 mei. Dus tot die tijd voorpret en plannen maken.
We hebben nog niet veel foto's, dus heb ik de voorkant van het taxatierapport en een luchtfoto bijgevoegd, hebben jullie in ieder geval een indruk

Vervolg op blanding/DM deel 2

Eerst een paar foto's die ik vanmorgen gemaakt heb toen ik opstond en naar buiten keek, eigenlijk ook een vervolg op mijn berichtje van een paar weken geleden over de eerste sneeuw van dit jaar.


Vannacht is er wat bij gevallen en is de sneeuwgrens wat opgeschoven naar beneden. Ook een foto van vanmiddag met een lekker zonnetje erbij want na alle regen en wind van de afgelopen tijd is het vandaag erg lekker weer.


En dan nu DM deel 2
Nadat Nicolette gisteren zo "gezellig" had staan kletsen met de man van het huis hiernaast, dacht ik, dat kan ik ook en natuurlijk beter. Jullie raden het al...gelukt. Ik kreeg een inkopper aangereikt toen ik hem, DM, vanmorgen, nadat ik Max had uitgelaten en Nicolette nog op haar "fantastische Auping" als een prinsesje lag te slapen (ik vraag me wel af waar ze van lag te dromen?) zag staan bij zijn busje, met een hengel. Ik vraag hem gelijk of hij vandaag op fisketur (de inkopper) gaat. Uiteraard gaat hij dat. Nog even gezellig staan kletsen, waarbij we tussen neus en lippen door het nog even over Niek haar werkelijke leeftijd gehad hebben!
Met als resultaat van dit alles dat er net 3 overheerlijke dagverse Kabeljauw afgeleverd worden. Ik heb DM natuurlijk wel op de koffie gevraagd, maar hij ging zijn kabeljauw, 18 stuks in 4 uur en dat met een hengel, schoomaken, lekker koken en opeten samen met zijn (Noorse) vriendin.
Dus Hans heeft met een simpel babbeltje een lekker maaltje gescoord!!!

Oh ja, dit berichtje berust natuurlijk helemaal op de waarheid en is absoluut geen visserslatijn!!!

Blanding

Poeh zeg, lekker een dag vrij. Ik moet weer even in het ritme van een vaste baan komen hoor! Op de een of andere manier gaan Noren en Nederlanders blijkbaar goed samen. Regelmatig hoor ik verhalen over Noren die getrouwd zijn met een Nederlandse vrouw. Ik heb eigenlijk nog niets gehoord over een Nederlandse man met een Noorse vrouw, maar goed... Mijn bewering werd vandaag weer bevestigd toen ik vriendelijk gedag zei (in het Noors) tegen een man die tijdelijk in het zomerhuis naast ons verblijft. Na een paar beleefdheden over en weer vroeg hij ineens in het Nederlands of ik misschien uit Nederland kwam. Hij hoorde namelijk een Nederlands accent. Toen kon ik natuurlijk niet anders dan toegeven dat het inderdaad zo was. Nu verwachten jullie misschien dat het verhaal zo loopt dat ook ik uiteindelijk ga trouwen met een Noorse man, maar dan moet ik de lezers van deze soap helaas toch teleurstellen. Het bleek dat "de man"(ik ben zijn naam vergeten dus we noemen hem vanaf nu DM) een aantal jaren gewoond had in Nederland omdat hij, je voelt hem al aankomen, getrouwd was met een Nederlandse vrouw. Het leuke was dat DM diezelfde frustratie heeft gevoeld als ik wat betreft een baan vinden en de taal. Ook DM werd meerdere malen afgewezen vanwege de taal. Maar gelukkig is DM goed terecht gekomen want hij vond een baan in het middenmanagement van het bedrijf Auping. Vandaar ging het gesprek verder op mijn bed, ja het werd toch intiem...want ik kon hem vertellen dat wij al jarenlang heerlijk slapen op onze auping. Toen ik hem vertelde dat ik een pauze had genomen van mijn bijna 20 jaar lange carriere in het bankwezen, vroeg hij zich af hoe oud ik was omdat ik er uitzag, ja jullie gaan het goed lezen.....als een twintiger! Op dat moment was ik in grote twijfel. Zal ik deze man op de koffie vragen? Maar mijn verstand wees me gelukkig terecht. Gezien mijn bewering in de eerste alinea zou ik me hiermee weleens allerlei ingewikkelde problemen op de hals kunnen halen! Zo eindig ik dus alleen op de bank, wachtend op mijn Nederlandse geliefde met een heerlijke kop koffie terwijl mijn voeten worden verwarmd door een hele lieve, warme, grote, harige................. hond.
PS; enkele delen van dit verhaal zijn geromantiseerd.

Back to work

Na van februari tot juni vrij te hebben gehad, ben ik in juni begonnen met een zomerbaan. Ik had al verteld dat het ik werkte in een verzorgings/ziekenhuis en dat me dat goed beviel. In de tussentijd werd ik benaderd door de Sparebank Nord Norge met het verzoek of ik bij hen wilde komen werken. Dat zou betekenen dat ik veel zou moeten reizen en zeker drie dagen per week van huis zou zijn. Hier heb ik een poos heel goed over na moeten denken. Eigenlijk gaf het "terug gaan"naar het bankwezen me gelijk al een onderbuikgevoel, maar ik kon er niet helemaal de vinger op leggen. Was ik daarvoor uit Nederland vertrokken? Om hier weer opnieuw hetzelfde leven te leven? Financieel gezien was de keus natuurlijk niet zo moeilijk, maar ik had juist in Nederland geleerd dat geld niet gelukkig maakt. Ik ben vetrokken met het idee nieuwe ervaringen op te doen en op onderzoek uit te gaan naar andere mogelijkheden. Als ik ja zou zeggen tegen de bank zou ik in 1x de mogelijkheid tot een hele andere baan weggooien. Werken bij de bank zou vooral door het reizen zoveel energie kosten dat ik als ik thuis zou komen alleen maar moe zou zijn en daar had ik geen zin in. Maar de vraag was natuurlijk of ik in Steigen een andere baan zou kunnen vinden. Ook dat had ik al eerder gemeld; de banen liggen hier namelijk niet voor het oprapen.
Nadat mijn zomerbaan was afgelopen was het dus maar weer de vraag wat ik daarna zou kunnen doen. Gelukkig kon ik heel vloeiend overstappen naar een volgende baan in hetzelfde verzorgings/ziekenhuis. Er ligt namelijk 1 patient in het huis die 24 uur per dag intensieve verzorging nodig heeft. In het team van 8 mensen dat voor deze patient werkt was een vacature en al snel bleek ik een geschikte kandidaat te zijn. Als je praat over een ander soort baan, dan is dit het wel! Ik heb nu een vast contract voor 50% en kan tot december zelfs 80% werken. Ineens werk ik s'avonds, s'nachts en overdag. Ineens leer ik om te gaan met een patient die afhankelijk is van een beademingsapparaat en zonder hulp van de verzorger helemaal niets kan. Het is intensief, zeker omdat ik weet dat ik waarschijnlijk met de patient werk totdat ze doodgaat. Maar het is ook een geweldige nieuwe ervaring die ik met open armen ontvang. Ik hoop dat mijn diabetes geen roet in het eten gaat strooien, want onregelmatige diensten zijn natuurlijk niet het beste voor mijn ziekte. Maar ik zie het wel en leef dag voor dag, zonder al te veel stil te staan bij de toekomst. Na december werk ik 50% en misschien vind ik nog wel een andere leuke baan voor de andere helft van mijn tijd! Ondertussen wordt ik voorgesteld voor het bestuur van Sagaspill. Dat is een groots openlucht toneelstuk wat hier elke twee jaar wordt opgevoerd. Het heeft te maken met de oorsprong van de vikingen, die hier in Steigen ligt. De vikingen hadden jaarlijks een grote vergadering op een plek in Steigen en precies op die plek wordt elke twee jaar het schouwspel opnieuw uitgevoerd. Er schijnt daarvoor een hoop georganiseerd te moeten worden, waaronder verkoop van advertenties, kaartverkoop en nog veel meer. Komende woensdag wordt er vergaderd en het bestuur wordt dan gekozen. Ik ben benieuwd! Voor meer info; http://www.sagaspill.no/