Ons huis staat nu officieel 3 dagen te koop. Er staan nu al 9 bezichtigingen gepland en 1 iemand wilde al een bod neerleggen. Morgen is de grote dag, dan komen de eerste mensen kijken. Hans en ik worden heen en weer geslingerd tussen gevoelens van blijdschap en verdrietigheid. Het valt niet mee om alles waar je jezelf de afgelopen 20 jaar mee hebt omringt los te laten. De verhuizer is gisteren geweest en we nemen zoveel mogelijk van onze spullen mee. Neemt niet weg dat in Noorwegen waarschijnlijk 1 van onze eerste uitjes een trip naar de Ikea(7 uur rijden!)wordt. We hebben kasten en een bank nodig maar ook een koelkast, vaatwasser en een kooktoestel. Mooi hoor een inbouw keuken in je huis, maar alles blijft dus achter in de vooruitgangstraat! Gisteren kregen we ook het formulier om de cavia in te voeren(heet dat zo?) Het formulier is de eerste van een heleboel formulieren schat ik zo in.Hans en ik hebben allebei onze baan opgezegd, ook zo'n mijlpaal. De meiden bij Hennes vinden het jammer, het is altijd zo gezellig met Hans en ze zullen hem zo gaan missen! Zulke mooie worden strelen natuurlijk je ego, maar maken het ook weer moeilijk om afstand te nemen. Ik merkt dat het afscheid nemen eigenlijk al begonnen is. Allerlei dingen doe je voor het laatst. Volgende week voor het laatst naar mijn sport clubje, maandag voor het laatst naar de beleggingsavond van de SNS. Nu al gedag zeggen tegen mensen die je niet dagelijks ziet. Heel raar hoor! Op de foto vandaag de snelboot van Bodo naar Steigen. De boot is een belangrijke verbinding met de "grote stad" Wij zullen ook regelmatig op zaterdag "de boot"pakken om Lois de gelegenheid te geven haar hobby (shoppen)in Bodo uit te oefenen.
1 opmerking:
Een reactie posten