Back to work

Na van februari tot juni vrij te hebben gehad, ben ik in juni begonnen met een zomerbaan. Ik had al verteld dat het ik werkte in een verzorgings/ziekenhuis en dat me dat goed beviel. In de tussentijd werd ik benaderd door de Sparebank Nord Norge met het verzoek of ik bij hen wilde komen werken. Dat zou betekenen dat ik veel zou moeten reizen en zeker drie dagen per week van huis zou zijn. Hier heb ik een poos heel goed over na moeten denken. Eigenlijk gaf het "terug gaan"naar het bankwezen me gelijk al een onderbuikgevoel, maar ik kon er niet helemaal de vinger op leggen. Was ik daarvoor uit Nederland vertrokken? Om hier weer opnieuw hetzelfde leven te leven? Financieel gezien was de keus natuurlijk niet zo moeilijk, maar ik had juist in Nederland geleerd dat geld niet gelukkig maakt. Ik ben vetrokken met het idee nieuwe ervaringen op te doen en op onderzoek uit te gaan naar andere mogelijkheden. Als ik ja zou zeggen tegen de bank zou ik in 1x de mogelijkheid tot een hele andere baan weggooien. Werken bij de bank zou vooral door het reizen zoveel energie kosten dat ik als ik thuis zou komen alleen maar moe zou zijn en daar had ik geen zin in. Maar de vraag was natuurlijk of ik in Steigen een andere baan zou kunnen vinden. Ook dat had ik al eerder gemeld; de banen liggen hier namelijk niet voor het oprapen.
Nadat mijn zomerbaan was afgelopen was het dus maar weer de vraag wat ik daarna zou kunnen doen. Gelukkig kon ik heel vloeiend overstappen naar een volgende baan in hetzelfde verzorgings/ziekenhuis. Er ligt namelijk 1 patient in het huis die 24 uur per dag intensieve verzorging nodig heeft. In het team van 8 mensen dat voor deze patient werkt was een vacature en al snel bleek ik een geschikte kandidaat te zijn. Als je praat over een ander soort baan, dan is dit het wel! Ik heb nu een vast contract voor 50% en kan tot december zelfs 80% werken. Ineens werk ik s'avonds, s'nachts en overdag. Ineens leer ik om te gaan met een patient die afhankelijk is van een beademingsapparaat en zonder hulp van de verzorger helemaal niets kan. Het is intensief, zeker omdat ik weet dat ik waarschijnlijk met de patient werk totdat ze doodgaat. Maar het is ook een geweldige nieuwe ervaring die ik met open armen ontvang. Ik hoop dat mijn diabetes geen roet in het eten gaat strooien, want onregelmatige diensten zijn natuurlijk niet het beste voor mijn ziekte. Maar ik zie het wel en leef dag voor dag, zonder al te veel stil te staan bij de toekomst. Na december werk ik 50% en misschien vind ik nog wel een andere leuke baan voor de andere helft van mijn tijd! Ondertussen wordt ik voorgesteld voor het bestuur van Sagaspill. Dat is een groots openlucht toneelstuk wat hier elke twee jaar wordt opgevoerd. Het heeft te maken met de oorsprong van de vikingen, die hier in Steigen ligt. De vikingen hadden jaarlijks een grote vergadering op een plek in Steigen en precies op die plek wordt elke twee jaar het schouwspel opnieuw uitgevoerd. Er schijnt daarvoor een hoop georganiseerd te moeten worden, waaronder verkoop van advertenties, kaartverkoop en nog veel meer. Komende woensdag wordt er vergaderd en het bestuur wordt dan gekozen. Ik ben benieuwd! Voor meer info; http://www.sagaspill.no/